Qizitimiz Jeng

Abdureshit Imin (1922-1949)

Keng ajunda kökni yarghan wijdanliq oq,
Yawgha birdem hechbir aram bermey qoydi.
Jengchilirimiz shirche atlap qorqush hem yoq,
Zalimlarning beshini chanap qan’gha boyidi.

Qalduq düshmen her terepke pitrap qachsa,
Yigitlirimiz sürüp- qoghlap tart-tart sürdi.
Nechche waqtin höküm sürgen qatil jallat,
Hech qutulalmay janliridin dat-dat toydi.

Shuning bilen bizler erkin nepes sümürüp,
Etek yayghan tang nurini emduq, quchtuq.
Esir boyi xarlan’ghan tariximizni,
Aqlap yengi betler echip namus yuyduq.

Lekin weten quchighining köp yeride,
Minglap mezlum, zulmet daghda zarlanmaqta.
Ay- yultuzluq bizning tughning kökke örlep,
Qutquzushqa töt közi bilen paylimaqta.

Meyli bolsun aldimizda otluq boran,
Zadi yanmay dawam qilip qizitimiz jeng.
Wetendin tazilap haman jutluq tuman,
Xelqimizni azat qilimiz barawer teng.

1945-yil, 20-may.