M.Ö.220 ~

E-mail

            “Şinhua Haber Ajansı”nın 16.02.2007 tarihinde verdiği habere göre, bu yakınlarda Birleşmiş Milletler Teşkilatı bünyesindeki “Uluslar arası Köy kalkındırma Fonu” ile Çin Köy İşleri Bakanlığı arasında dayanışma anlaşması imzalandı. Bu anlaşma gereğince “Uluslar arası Köy Kalkındırma Fonu” doğu Türkistan’daki yoksul Çiftçilerin durumunda iyileştirme sağlamak için Çin’e 25 milyon 100 bin dolarlık maddi yardım verecek.

Çin Köy İşleri Bakanlığı ile BM. “Uluslar arası Köy Kalkındırma Fonu” ortasında düzenlenen plana göre, Doğu Türkistan’ın kuzey ve güney bölgelerindeki köyleri yoksulluktan kurtarma hattına toplam olarak 55 milyon dolarlık bir yatırım yapılacak ve kalan bölümünü ise, Çin karşılayacak.

Fakat dış ülkelerdeki Doğu Türkistan siyasî faaliyetçileri, BM Tarafından Doğu Türkistan’a ayrılan bu meblağın Uygur çiftçilerin yararına kullanılacağına şüphe ile bakmaktadırlar.

“Doğu Türkistan Enformasyon Merkezi”nin başkanı Abdulcelil Karakaş konu ile ilgili görüşlerini şöyle dile getirdi: “BM bünyesindeki uluslar arası köy kalkındırma fonunun Doğu Türkistan’daki yoksul çiftçileri kalkındırmak için fon ayırdığına çok sevindim. Fakat Çin hâkimiyetinin bu meblağı BM’ in talebi gereğince kullanacağına ve bu ayrılan fondan Uygur Çiftçilerinin yararlanacağına inanmıyorum. Çünkü Çin Hâkimiyeti doğu Türkistan’da iktisadi cihetten Uygurlarla Çinli göçmenlere farklı politikalar uygulamaktadır. Çin hükümeti sadece Çili göçmenlerin sıklıkla yerleşik bulunduğu doğu ve kuzey bölgelerin iktisadi yönden kalkınmasına destek vere geldi.

Hem merkezi hükümet tarafından ve hem de yerel hükümet tarafından köy kalkındırılmasına yönelik olarak sağlanan meblağın büyük bölümü Çinli göçmenlerin yerleşik bulunduklar bölgelere veriliyor. Özellikle de Doğu Türkistan’daki “Bingtuen” Çin hükümetinin en önem verdiği bir organdır. Bu sebeple şimdi bakacak olursak, doğu Türkistan’da iktisadi gelir cihetinde “Bingtuen” bünyesindeki Çinli çiftçilerle Uygur çiftçiler ararsında fark çok büyük.

Uygurların daha yoğun yaşadıkları güney bölgelerdeki Uygur çiftçilerin kişi başına düşen yıllık gelirleri 1000-1500 yuen civarındadır. Fakat “Bingtuen” bünyesindeki Çinli çiftçilerin yıllık geliri ise, Uygurlara düşen milli gelirin 10 misli daha fazlasıdır.”

Abducelil Karakaş buna bir misal vererek şöyle dedi: “Doğu Türkistan’da Uygur çiftçileri ile Çin Çiftçileri ararsında iki kutup’un şekillendiğini Çin’in kendi basınından da görebilmek mümkündür. Mesela, “Tiyanşan(Tanrıdağı)Sitesi”nin 17.02.2007 haberinde işaret edildiğine göre, “Bingtuen’in 6. Tümenine bağlı 106. bölüğünde Çin çiftçilerinin 2006 yılındaki kişi başına düşen yıllık geliri 20 bin yueni bile geçmiştir.

Anılan haberde Cheng Yin Pin adındaki bir Çinli Çiftçinin durumu örnek verilmiş olup, bu Çinli geçen yıl 120 dönüm araziyi kabala alarak pamuk ekmiş ve yılsonundaki saf gelirini 65 bin yuene çıkartmıştır. Bu Çinli sevinçle “Eğer Bingtuen’in ve Komünist Partinin benimle duygu birliği ve iyi politikası olmasaydı ben bu kadar çok para kazanamazdım” demiştir.

Doğu Türkistan’da Uygurların yoğun olarak yerleşik bulundukları güney bölgelerindeki köylerde bir Uygur Çiftçiye düşen ekilebilir alan bir dönüm bile değildir. Ekilebilir arazi kifayetsizliği meselesi bu bölgelerdeki en ağır problemlerden biri olup, bu sebeple birçok Uygur Çiftçileri yurtlarını terk ederek başka mesleklere ynelmeye mecbur olmaktadırlar.

Fakat bunu aksine “Bingtuen” bünyesindeki çiftçilik alanında ekilebilir alan çok emek gücü az olduğundan onlar, güney bölgelerdeki Uygur çiftçileri düşük ücretlerle çalıştırmanın dışında yine Çin’in içeri bölgelerinden çok miktarda Çinli iş gücü transfer etmektedirler. Çin’in kendi istatistiklerine göre, sadece geçen bir yıl içerisinde “Bingtuen” “pamuk işçisi” adı altında Çin’den getirilen Çinlilerin sayısı 1 milyondan fazladır. İşte bu Doğu Türkistan’ın bu günkü gerçek durumu” 

Abducelil Karakaş sözlerine şöyle vurgu yaptı: “Bana göre BM bünyesindeki Uluslar arası Köy Kalkındırma Fonu, kendileri tarafından ayrılan meblağın kullanılış biçimini yerinde incelemeli ve görmelidir. Çünkü Çin hâkimiyeti sürekli olarak uluslar ararsı kamuoyunun gözünü boyamaktadır.  Mesela, Çin hükümeti geçmiş yıllarda da dünya bankasından Doğu Türkistan’daki halkın iktisadi cihetten kalkındırılmasını sağlamak adına büyük miktarda paralar alarak, bu parayı “Bingtuen” bünyesindeki silah fabrikalarını ve hapishaneleri genişletmek için kullanmıştı. Yerli halka kesinlikle para vermemiştir. Bu sebeple Amerika’daki meşhur Çinli demokrat Wu Hong Da 1997 yılında Amerikan kongresinde birkaç defa tanıklık etme toplantıları tertip ederek Çin hükümetinin dünya bankasını aldattığını fiili belgelerle açıklamıştır.

Abducelil Karakaş Sözlerinin Sonunda Şöyle dedi: “Eğer Uluslar ararsı Köy Kalkındırma Fonu Doğu Türkistan’a heyet göndererek bir inceleme yaptırırsa gerçekler ortaya çıkacaktır. Çin hâkimiyeti Uygurların yoğun olarak yerleşik bulundukları güney bölgelere hiçbir yatırım yapmaksızın kendi haline terk etmiştir. Bu sebeple güney bölgelerde çiftçilik ve üretim son derece iptidai yöntemlerle yürütülüyor. Uygur çiftçileri arasındaki yoksulluk giderek çoğaldığı için şu anda Doğu Türkistan’da köylerdeki Uygur çiftçilerin şehirlere göçü fazlalaştı. Hatta her yıl 100 binlerce Uygur Çin’in içeri bölgelerine giderek Çinli patronların ellerinde çalışmaya mecbur olmaktadırlar”

 Uygurcadan Çeviren: Mehmet Emin BATUR

© ETIC.  Her Hakkı Saklıdır. Son Değişiklik: 26.01.2008 12:21   Hazirlayan: A. Karakash