İstanbul’un en büyük restoranlarından birisi, büyük salonda yüzlerce kişi yemek yiyordu.
            Ortalardaki bir masadan, aniden kalkmış iki adam, yumruklarıyla masaya vurarak “Haram, haram! Haram!” diye bağırmaya başladı. Sonra bu iki adam kucaklaşarak, her ikisi de bağırıp hüngür hüngür ağlamaya başladı. Bu içten ağlamalar kesileceğe benzemiyordu. Gittikçe hıçkıra hıçkıra ince sesler bile çıkıyordu.
            Bunların birisi sarı saçlı Fransız, ötekisi badem doppalı Uygur idi.
Herkesin dikkatini çeken bu iki adam sarhoş-marhoş, içkili değildi.
Onlar yanlarına gelmiş olan garson ve restoran sahibine durumu anlattıktan sonra, herkesten özür dileyip, açık havada deniz kenarında rahatça ağlamak için çıkıp gittiler. Restoran sahibi de bu olayın nedenlerini müşterilerine iletip, onların meraklarını gidermiş oldu. Garsonlar da, henüz tadına bakılmamış, masa dolusu yemekleri toplamış oldu.
            Doğu Türkistan bütün zenginliklerini (yer altı-yerüstü) Pekin’e taşıyan Çin alimleri, Doğu Türkistan halkını açlıktan, kıtlıktan öldürüyorlardı… Bazı eyaletlerde insanların %80’i açlıktan ölerek %20 kalmıştı. Ölüleri gömecek kimse yok, başka eyaletlerden ayakları kelepçeli-kişenli mahpusları getiriyorlardı. 17 yaşındaki çocuklar 4 ayakla emekleyip yürüyordu açlıktan…
            Fransız gazeteci, o olayları bizzat kendi gözleri ile görerek yeni gelmişti İstanbul’a. Tesadüfen, yemekleri masaya şimdi getirilen kişinin, şapkasından onun Uygur olduğunu tanıyıp “Sen Doğu Türkistanlı mısın?” diye sordu ve “Evet” cevabından sonra:
-Senin halkın, senin milletin açlıktan, kıtlıktan ölüyor. Sana bu güzel yemekler haram!
            Karşısındaki kişi, zaten o olaylar yüzünden patlamak üzere olan bir bomba idi, ana-babasından kalma bütün zenginliğini, mirasını vatan millet yolunda sarfederek “Doğu Türkistan Göçmenler Derneği”ni kurmuş olan, milli mücadelemizin büyük lideri, büyük usta Abdülkadir Cengiz idi. (Şu anda Sayın İsmail Cengiz, babasının işlerini başarıyla devam ettiriyor).
 

13.03.2009

Zeynure İsa

Adres: