Tiyan-Şan, Kadir-Gan ufuklarından
Dinlediğim ozanlarla....
Binlerce yıldanberi söylenen destanlarla
Yine Türkistan'ı andım
Öz yurdumu çarmıha germişler kırk yerinden
Unutmam bin yıl geçse acısının üzerinden
Vurulan bir ceylana yanar gibi derinden
Ulu Türkistan'a yandım.
Geldi kuruldu gönlüme, Ahmed Yesevi Pirimiz
Osman Batur'a kadar, anlattı birer birer...
Ben de, bütün Horasan Erleri'yle beraber
Yeni baştan Türkistan'a inandım.
Rüzgar savrularak sessiz sedasız
Irmaklarla akarak...
Uçup giden güzelim kırlangıçlara bakarak
Türkistan'ı hür sandım.
Görmeden, göstermeden Taşkent'i, Buhara'yı
Urumçi'ye varmadan atsız-pusatsız...
Bir başıma yorgun-argın, kolsuz-kanatsız
Türkistan'a dost gönüller kazandım.
Tanrım, birgün acaba diyebilecek miyim;
-Vuslatın yüzüme nakışladığı nurla-
Bir komşu bahçesine uzanır gibi huzurla
Türkistan'ın toprağına uzandım.
Yavuz Bülent Bakiler
'Uluğ Türkistan' deyince,
Batı ve Doğu Türkistan birlikte hatıra gelir. Doğu Türkistan; güneyinde Pakistan ve Hindistan, doğu ve kuzey doğusunda Çin ve Moğolistan, güneybatı ve batısında Afganistan ve Batı
Türkistan, kuzeyinde Sibirya gibi ülkelerle sınırlıdır. Dünya Türkleri'nin ilk anayurdu olarak bilinen Doğu Türkistan, 1.828.418 km2'den ibarettir. Bu haliyle Almanya'dan 4, Ürdün'den 25, Pakistan'dan 3,
Türkiye'den ise 2.5 defa daha büyüktür. Yüzey şekilleri tabii tezatlarla ifade edilen bu ülkede vahalar, çöller, yüksek tepeler açık şekilleriyle göze çarpar.